Als we bidden om eenheid vragen we niet om uniformiteit. Eenheid is niet hetzelfde als uniformiteit. Uniformiteit betekent dat iedereen er hetzelfde uitziet en op dezelfde manier handelt. Verscheidenheid wordt niet getolereerd. Totalitaire overheden dwingen uniformiteit af. Uniformiteit ziet er indrukwekkend uit, maar het creëert geen daadwerkelijke eenheid. Uniformiteit probeert ‘harmonie’ te scheppen door afwijkende gedachten, meningen en overtuigingen het zwijgen op te leggen. Uniformiteit geeft geen ruimte aan diversiteit. Een kerk die kleurloze uniformiteit predikt, is niet ver van sektarisme. De nadruk in de kerk zal liggen op eenheid, niet op uniformiteit.
We verlangen niet naar uniformiteit, maar naar een gezonde verscheidenheid in onze eenheid, waarbinnen we kunnen verschillen van inzicht, exegese, beleving en elkaar toch onvoorwaardelijk liefhebben, waarderen en zegenen. Ook binnen de lokale kerk kunnen we de nodige meningsverschillen hebben, maar geen enkele overtuiging is het waard om anderen te kwetsen of te verwonden. Wij zullen niet toestaan dat onze verschillen ons verdelen. Als we bereid zijn de ander met liefde te bejegenen, kunnen we het erover eens zijn dat we het oneens zijn en zo de onderlinge vrede bewaren. Wij hoeven onze overtuigingen en meningen niet op te geven om de eenheid in de kerk te bewaren.
Eenheid in Christus vindt vorm in diversiteit. We kunnen het vergelijken met het dragen van een horloge. Er is verschil in grootte en materiaal, in kleur, vorm en stijl. Dat is helemaal prima. Sommige mensen vinden misschien dat alle horloges op elkaar moeten lijken, dat ze van hetzelfde materiaal gemaakt moeten zijn en dezelfde vorm moeten hebben. Zij vergeten dat het niet belangrijk is hoe een horloge eruitziet of van welk merk het is. De hoofdfunctie van een horloge is dat hij de tijd aangeeft. Laten we onze klokjes afstemmen op Jezus alleen en genieten van onze eenheid in diversiteit. We dienen immers een veelkleurige God.
Eenheid in Christus betekent dus niet dat alle verschillen tussen kerken en denominaties moeten worden afgeschaft of genegeerd. We kunnen onze onderscheidende kenmerken en accenten behouden en toch samenwerken. Wat ons samenbindt is zoveel meer dan waarin we verschillen. We zijn het eens dat we het niet in alle dingen eens hoeven te zijn. Laten we de verschillende denominaties zien als vlaggenmasten met banieren in verschillende kleuren. Als de Wind gaat waaien, wijzen ze allemaal dezelfde kant op.
God zij dank zien we een wereldwijde beweging van de Heilige Geest om het lichaam van Christus samen te brengen in eenheid en verzoening. Gods Geest overtuigt Gods kinderen van het gebrek aan eenheid in het lichaam van Christus. Het gaat dan niet om kerkelijke eenheid, maar om onze eenheid in Christus. Jezus roept ons allen op om één te zijn in Hem, zoals Hij één is met de Vader. Het geheim van eenheid in de kerk is niet diplomatie, niet management, niet een bovenmenselijke inspanning om moeilijkheden te overwinnen. Het geheim van eenheid is onze eenheid met Christus. Onze individuele eenheid met Christus is de basis voor onze gezamenlijke eenheid in het lichaam van Christus. Onze individuele eenheid met Christus schept de band van eenheid in het lichaam van Christus.
Johannes schrijft dat niemand ooit God gezien heeft, maar als wij elkaar liefhebben wordt God zichtbaar in het lichaam van Christus (1 Johannes 4:12). Onze eenheid in Christus is de sleutel tot wereldwijde opwekking. Deze opwekking begint bij ons. Laten we ons hart voor onze broers en zussen uit andere kerken openen en God danken dat we in Christus kinderen van één Vader zijn geworden.
Uit: Ik ben één van wij