Ik daag je uit
We kunnen mensen bemoedigen met een bloemetje of een cadeautje, maar niets is zo krachtig als een gesproken of geschreven bemoediging. Hoe vaak krijgen we niet de impuls om een kaartje of e-mail te schrijven met een bemoediging voor iemand, maar doen we het uiteindelijk niet? Het zijn vaak de woorden die op het puntje van onze tong blijven liggen, die de ander het hardst nodig heeft. Vaak houden we deze woorden binnen, terwijl ze genezing kunnen brengen in het hart van de ander. Dat kan alleen als we besluiten de ander onze woorden te geven. Als we besluiten onze woorden aan de ander toe te vertrouwen.
Zelf heb ik ontdekt dat ik vaak positief en waarderend over iemand denk, maar dat ik hier onbewust niet altijd woorden aan geef. Hoe belangrijk was en is het dat ik me hiervan bewust ben. Bemoedigen moeten we kennelijk leren! We moeten er de nodige moeite voor doen, zeker als deze woorden door een wereld van pijn en verdriet moeten breken om ze uit onze mond te krijgen. Ik geloof dat deze woorden ook tot zegen zullen zijn voor ons eigen verwonde hart. Woorden hebben de kracht om een mens diep te raken.
Ik daag je uit om deze week (en liefst elke week) drie mensen op te zoeken waarvan je denkt dat ze een gesproken of geschreven bemoediging goed kunnen gebruiken. Spreek of schrijf woorden vanuit Gods hart die de ander hoop en moed geven. Ik ben er zeker van dat je dit zo leuk gaat vinden dat je er al snel niet meer mee wilt ophouden. Zo creëren we met elkaar een cultuur van bemoediging!
