Het eerste wonder van het kruis
Jan werd in 1952 geboren in het naoorlogse Rotterdam. De kleine Jan speelde zelfs nog op de puinhopen van het verwoestende bombardement van mei 1940. Het kenmerkte het gezin waarin hij opgroeide. Niet meer terugkijken, niet zeuren, maar een bestaan opbouwen! Daar kwam weinig emotie of gevoel bij kijken. Jan leefde het leven dat zijn ouders voor hem op het oog hadden. Terugkijkend waardeert hij het harde werk van zijn ouders, maar het liet wel zijn sporen na.
‘Ook ik ben lang niet altijd een goede vader en echtgenoot geweest. Ik heb tientallen jaren geleden onder chronische hoofdpijnen en maagproblemen, maar toen ik naar mijn ouders de weg van vergeving ben gegaan en op mijn beurt aan mijn vrouw en mijn kinderen vergeving heb gevraagd én kreeg, kwam daar vrijwel direct een einde aan. Daarna ben ik door een lang proces gegaan, waarin ik onder andere mocht leren dat ik Gods liefde en genade niet hoef te verdienen door altijd maar op mijn tenen te lopen en goed mijn best te doen. Dat plaatste mij in een nieuwe ruimte. Ruimte voor mijn ziel om verder te groeien.
Als je kunt ontvangen wat Jezus voor jou heeft gedaan, dan ben je er. Dan heb je toegang tot de Vader, tot je Schepper die een plan met je heeft. Dat offer moet je aanvaarden om werkelijk vrij te worden. Gods onvoorwaardelijke liefde en genade zijn beschikbaar omdat Jezus bereid was de weg te gaan, en omdat God de Vader bereid was om zijn Zoon op te offeren. Op dat fundament kun je je leven bouwen.’
