‘De Heilige Geest bemoedigde hen en steeds meer mensen sloten zich bij hen aan’ (Handelingen 9:31 Het Boek)
In Johannes 14:16 lezen we dat Jezus zijn discipelen voorbereidt op de komst van de Heilige Geest die door Hem de ‘andere parakletos’ wordt genoemd, wat ‘de andere trooster’ of ‘de andere bemoediger’ betekent. Op de eerste Pinksterdag is de Heilige Geest gekomen om ons te helpen en te bemoedigen de bediening van Jezus op aarde voort te zetten.
Van de discipelen in Judea, Galilea en Samaria wordt gezegd dat zij ‘wandelden in de vreze des Heren en de vertroosting door de Heilige Geest’ (Handelingen 9:31). Het Griekse woord dat hier voor ‘vertroosting’ wordt gebruikt is weer paraklesis, wat ook ‘bemoediging’ betekent. Daarom zegt een andere vertaling: ‘De Heilige Geest bemoedigde hen en steeds meer mensen sloten zich bij hen aan’ (Het Boek). De Heilige Geest bemoedigde de eerste christenen door hen vrijmoedigheid te geven om het evangelie met overtuigingskracht te verkondigen en hun prediking te bevestigen met tekenen en wonderen.
De Bijbel spoort ons aan om vol te worden van de Geest, die onze Bemoediger is. De Heilige Geest bemoedigt ons zoals Jezus zijn discipelen bemoedigde. Hij helpt ons om woorden van geest en leven te spreken in de levens van mensen die geloof, hoop en liefde zijn kwijtgeraakt.
We kunnen mensen bemoedigen met een bloemetje of een cadeautje, maar niets is zo krachtig als een gesproken of geschreven bemoediging. Hoe vaak krijgen we niet de impuls om een kaartje of e-mail te schrijven met een bemoediging voor iemand, maar doen we het uiteindelijk niet? Het zijn vaak de woorden die op het puntje van onze tong blijven liggen, die de ander het hardst nodig heeft. Vaak houden we deze woorden binnen, terwijl ze genezing kunnen brengen in het hart van de ander. Dat kan alleen als we besluiten de ander onze woorden te geven. Als we besluiten onze woorden aan de ander toe te vertrouwen.